بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

 

 

 

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

 

 

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق ديوانه که بودم

در نهان خانه جانم گل ياد تو درخشيد

باغ صد خاطره خنديد

عطر صد خاطره پيچيد

يادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتيم

پر گشوديم ودر آن خلوت دل خواسته گشتیم

ساعتی بر لبان جوی نشستیم .....

تو همه راز جهان ریخته در چشمان سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فروريخته در آب

شاخه ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل سنگ....

.همه دل داده به آوای شباهنگ

يادم آید تو به من گفتی از اين عشق حذرکن

لحظه ای چند بر اين آب نظر کن

آب آینه عشق گذران است

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

باش فردا که دلت با دگران است

تا فراموش کنی چندی از اين شهرسفر کن

با تو گفتم حذر از عشق ندانم

سفر از پيش توهرگز نتوانم

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد..

چون کبوتر لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی من نه رمیدم

نه گسستم

باز گفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم

سفر ازپيش تو هرگز نتوانم نتوانم

اشکی از شاخه فرو ریخت

. مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت

اشک در چشم تولرزید

ماه بر عشق تو خندید

یادم آید که دگراز تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم نه گسستم نه رمیدم

رفت در ظلمت غم آن شب وشب های دگر هم

نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

نکنی دیگر ازآن کوچه گذر هم

بی تو اما به چه حالی من ازآن کوچه گذشتم.

 

نظرات شما عزیزان: